O Teletransporte:
O ritmo de vida que levamos na sociedade actual obríganos a movernos rápido. Todo o tempo tratamos de viaxar dun lugar a outro á maior velocidade posible, e para iso recorremos a diferentes medios de transporte, desde autos e trens, ata barcos e avións. Pero que tal se puidésemos substituír ese movernos rápido por un movernos instantaneamente. Iso é basicamente o que nos exporía a realidade do teletransporte.
A capacidade de transportar ao instante a unha persoa ou un obxecto dun lugar a outro sería sen lugar a dúbida unha tecnoloxía capaz de cambiar o curso da nosa civilización. Non só quedarían completamente obsoletos todos os medios de transporte mencionados, así como todas as industrias que serven e nas que se basean devanditos sistemas, senón que tamén se abrirían as portas a novas tecnoloxías incriblemente avanzadas, ata algunhas que nin somos capaces de imaxinar. Pero que tanto de ficción e que tanto de realidade hai no teletransporte.
De acordo ao que vimos en materia de ciencia ficción (por exemplo, en series como Star Trek , a forma máis común de teletransporte funcionaría do seguinte xeito. En primeiro lugar, desármase a unha persoa (ou obxecto) nunha localización específica, átomo por átomo. Logo, convértense todos eses átomos nunha corrente de enerxía. A continuación irrádiase dita corrente de enerxía cara á localización de destino. E para rematar, se ensamblan todos eses átomos que conforman á persoa, da mesma xeito, na localización de destino.
A capacidade de transportar ao instante a unha persoa ou un obxecto dun lugar a outro sería sen lugar a dúbida unha tecnoloxía capaz de cambiar o curso da nosa civilización. Non só quedarían completamente obsoletos todos os medios de transporte mencionados, así como todas as industrias que serven e nas que se basean devanditos sistemas, senón que tamén se abrirían as portas a novas tecnoloxías incriblemente avanzadas, ata algunhas que nin somos capaces de imaxinar. Pero que tanto de ficción e que tanto de realidade hai no teletransporte.
De acordo ao que vimos en materia de ciencia ficción (por exemplo, en series como Star Trek , a forma máis común de teletransporte funcionaría do seguinte xeito. En primeiro lugar, desármase a unha persoa (ou obxecto) nunha localización específica, átomo por átomo. Logo, convértense todos eses átomos nunha corrente de enerxía. A continuación irrádiase dita corrente de enerxía cara á localización de destino. E para rematar, se ensamblan todos eses átomos que conforman á persoa, da mesma xeito, na localización de destino.
Se nos pomos a pensar un pouco niso, o corpo dunha persoa está composto por billóns de billóns de átomos. E por cada un deles, debería reproducirse con total exactitude a súa posición, a posición exacta e o spin de cada electrón, cada unha das estruturas moleculares, e ao mesmo tempo, as formas en que todo isto interacciona entre si, como se están movendo, como están vibrando, todas as velocidades exactas e moitos etcéteras.
Na serie de ciencia ficción Star Trek os protagonistas utilizan o teletransporte todo o tempo. Nun principio, isto foi incluído na serie porque non se contaba co orzamento necesario para recrear os despegamentos e aterraxes das naves nos planetas.
Aínda que pareza unha tarefa practicamente imposible de levar a cabo, en principio non existiría ningunha limitación física natural pola cal non puidese realizarse. Logo de todo, se podemos efectuar devandito procedemento cun único átomo (e máis adiante veremos que pode facerse e fíxose) non debería haber unha limitante natural que nos impida facelo cun obxecto macroscópico, como un ser humano. O que se existen, polo menos na actualidade, son limitacións tecnolóxicas que nos impiden pór todo isto en práctica.
Unha das principais limitacións tecnolóxicas relaciónase coa capacidade de almacenamento de información. Ao momento de converter todos os átomos do corpo dunha persoa en enerxía, debería almacenarse toda a información relativa a cada un destes, para poder recuperarse novamente no lugar de destino. O problema é que o teletransporte dunha soa persoa xeraría miles de millóns de terabytes de información. Para darnos unha idea máis exacta, se procedésemos a almacenar toda a información dunha soa persoa en diferentes discos dun terabyte cada un, obteriamos unha cantidade tal de discos como para encher 500 millóns de edificios do tamaño de Empire State con eles.
Tamén podería existir unha problemática tecnolóxica relacionada coa conversión de materia a enerxía. Como ben sabemos, e segundo foi expresado pola famosísima ecuación de Einstein ?E=MC²?, a materia e a enerxía son a mesma cousa, e ata poden transformarse e converterse a unha na outra. Aínda que pareza incrible, algo tan inofensivo como unha galleta, podería conter tanta enerxía como unha bomba atómica. A clave é cuán rapidamente devandita enerxía é liberada, o cal en física coñecer como potencia, equivalente a enerxía por unidade de tempo. Entón, a conversión da masa dun ser humana media a enerxía daría como resultado 40 veces a enerxía liberada na máis grande das explosións atómicas. Sen o medio tecnolóxico apropiado para controlar esta situación, o teletransporte podería resultar catastrófico.
Unha das principais limitacións tecnolóxicas relaciónase coa capacidade de almacenamento de información. Ao momento de converter todos os átomos do corpo dunha persoa en enerxía, debería almacenarse toda a información relativa a cada un destes, para poder recuperarse novamente no lugar de destino. O problema é que o teletransporte dunha soa persoa xeraría miles de millóns de terabytes de información. Para darnos unha idea máis exacta, se procedésemos a almacenar toda a información dunha soa persoa en diferentes discos dun terabyte cada un, obteriamos unha cantidade tal de discos como para encher 500 millóns de edificios do tamaño de Empire State con eles.
Tamén podería existir unha problemática tecnolóxica relacionada coa conversión de materia a enerxía. Como ben sabemos, e segundo foi expresado pola famosísima ecuación de Einstein ?E=MC²?, a materia e a enerxía son a mesma cousa, e ata poden transformarse e converterse a unha na outra. Aínda que pareza incrible, algo tan inofensivo como unha galleta, podería conter tanta enerxía como unha bomba atómica. A clave é cuán rapidamente devandita enerxía é liberada, o cal en física coñecer como potencia, equivalente a enerxía por unidade de tempo. Entón, a conversión da masa dun ser humana media a enerxía daría como resultado 40 veces a enerxía liberada na máis grande das explosións atómicas. Sen o medio tecnolóxico apropiado para controlar esta situación, o teletransporte podería resultar catastrófico.
A famosa ecuación de Einstein, que permite determinar a enerxía contida nun obxecto, multiplicando a súa masa pola velocidade da luz ao cadrado.
Con esta páxina rematamos o ano escolar no que nos atopamos,foi unha experiencia moi boa,coa que aprendimos moito sobre un tema no que non estabamos acostumadas a tratar ``A ciencia ficción´´,ao mellor o ano que ben animámonos a seguir subindo cousas sobre este tema,pero por agora despedímonos Xiana e Jenifer.
Un saúdo e un forte abrazo.
Con esta páxina rematamos o ano escolar no que nos atopamos,foi unha experiencia moi boa,coa que aprendimos moito sobre un tema no que non estabamos acostumadas a tratar ``A ciencia ficción´´,ao mellor o ano que ben animámonos a seguir subindo cousas sobre este tema,pero por agora despedímonos Xiana e Jenifer.
Un saúdo e un forte abrazo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario